Atatürk’te çocuktu
Oda çok küçücüktü
Mavi mavi gözleri
Elleri minicikti.
Çok küçükken yürüdü
Yıllar geçti büyüdü
Askerliğin sevgisi
Gözlerini bürüdü.
Her söze inanmazdı
Yabancıya kanmazdı
Bazı çocuklar gibi
Sokakta oynamazdı
Tam bir kitap severdi
Hep okumak isterdi
Her kim yardım istese
Ona yardım ederdi
Çok zeki bir insandı
Kendisine inandı
O daha çocuklukta
Cesur ve çalışkandı.
Kayıt Tarihi : 8.3.2011 13:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!