Atatürk'ün Ruhu Geri Döndü

Gecenin efkarında Atatürk geldi aklına
O bizsiz, biz onsuz değildik
Derin sancı yürekten titretiyordu
Hepimizi birden

Bıraktı birden kendini deryaya
Şaşkın sahnelerin hoşlanmıyordu gidişatından
Perdeden bir türlü inmiyordu yaşam

Bağrımızda besledik en acı dramları
Zulmün acı teli ötüyordu, bestesi melodram
Mesafemiz çok yakın olmasına rağmen
Yeniden kurtuluştur bize derman

Bağrımıza bağlı şeridin içinden kan denizi akıyor
Tek dişi kalmış canavar dişi kansız bakıyor
Us, duyunç, cesaret ve mana bilmeyenler
Geçte olsa Atatürk ne büyük insanmış diyor

Karşımızda yüzyıl önce kırılmış elden düşme
Parayla zorbalığı seven bir zalimlik var
Tarihte bizden başka bu zulmü yenmiş bir millet yokken
Çağ değiştiren bu nefreti acaba nereye gömsek?

Hiç bitmeyecek sanıyorlardı şiddet oynayan bu film
İnsanın alınıp satılması iyi para getiriyordu
Tarihin damarından filizlenen bir erk
Atatürk'ün askerleri insan satılmaz diyordu

Israr ediyordu zalim zulmettikçe
Tarihin derinliklerinden kalkıp gelen bir imdat
Elbise gibi giydiyi ruhların kime ait olduğunu sordu
Dört ruhun biri Atatürk'e aitti
Bu kadarı sana yeter diyordu

Kendi yüreğinin geniş meydanına çıktı
Yüreğine düşen ateşi söndürecek
Ateşi atanı ölmeden öldürecekti
Zulmü ilk adresine bir sırla döndürdü