Özgürlüğe akarım her sabah.
Dolanbaçlı,engebeli yollardan geçerim.
Türküler duyarım,türküler söylerim.
Eğlenmez sevdalar içimde...
Aydınlığa akarım.
Hani bir güneş doğmuştu Karadenizden,
Bir ondokuz mayıs sabahında...
En ücra köylere dek sızmıştı.
Karabulutlar gitmişti üstümüzden.
Hedefimizi çizmişti.
Ben O ustanın çırağı,
En essiz çiçektir kalemim.
Her bahçede başka açar.
Bazen gemiler geçer ucundan,
Bazen uçaklara selam salarım.
Koca bir çınarım,Yurdumda,
Başka çınarlara haber salarım.
Dallarımda binlerce kuş, her sabah,
Sesleriyle uyanırım.
Yedi iklimde ben varım.
Çeliğime iyi vermiş suyu,Ustam.
Ne karanlıktan,ne karakıştan korkarım.
Yalnız ve yalnız ben,
Sonsuzluğa akarım.
Kayıt Tarihi : 11.2.2010 12:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Nevzat Öztürk 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/11/ataturk-un-ogretmeni.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!