Atatürk'ü Anarken Şiiri - Mehmet Yılmazsoy

Yüreklerde sızı katlandı yine,
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken.
Siren sesleriyle dağlandı sine,
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken.

Bir Büyük Milletin şükranı sana
Edirne’den, Kars’a; Samsun’dan, Van’a
Yine buruk geldi geçti bu sene
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken

Rüzgârlar dinmiyor, orman yatmıyor
Kuşlar ötüşmüyor, kanat atmıyor
Dere çağlamıyor, sular akmıyor
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken

Bağbanı yok olmuş, bozulmuş bağlar
Dökülmüş gazeller, sararmış dağlar
Vatan evlatları vatana ağlar
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken

Gözyaşı sel olmuş, bayraklar yarı
Ülkemi kaplamış, matem rüzgârı
Rahmetle yâd ettik kahramanları
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken

Şairler hüzünlü, ozanlar yanık
Yürekler yaralı, duygular yenik
Bu müşkül halime şiirler tanık
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken

Emsalsiz liderdi, O Komutandı
Sözü Cumhuriyet, özü vatandı
Der Ozan İLHANİ, ciğerim yandı
10 Kasım’da Atatürk’ü anarken