Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Yüreğine sağlık üstadım, çok haklısınız.Atatürk ü
sevmeği değil yaptıkları ve yapılmasını önerdiklerini yaşama geçirmeliyiz. Atatürkü sevmek budur. o bize yol gösterdi, biz o yollarda ilerleyeceğimize abd nin ve ab nin boyunduruğu altına girmeye çalışıyoruz. Atayı anma törenlerinde de atam izindeyiz diye konuşmalar yapıyoruz. geçelim bunları bir kalem. Ülke elden gidiyor, ülkem satılıyor. Bunları durduralım. Kutlarım üstadım
Ruhi HATUNOĞLU
Duyarlı yüreğinizi gönülden alkışlıyor sizi tebrik ve takdir ediyorum,çok güzel olmuş,okurken duygulandım,içler acısı,
durumumuzu açık bir şekilde akıcı olarak dile getirmişsiniz,
Güçlü kaleminiz daima ışık saçsın,efendim,
saygılarımla,tam puan,liste, Enver Bilgiç
Vallahi Harika dostum aynen bu sitemleri hak etmış bir millet olduk kutluyorum sızı saygılarımla
selami
Ulusal Kurtuluş Saşlarının öncüsü olmakla kalmamış ulusunu çağdaş uluslar düzeyine taşımış, kendi doktiriniyle Aydınlama Devrimi'ni gerçekleştirmiş Büyük Atatürk'ün ülkesi bugün karşıdevrimin yoğun saldırısı altındadır.
Her biri uygarlaşma atılımı olan kurumlar teker teker yok edilmektedir.
Şiirin böylesi bir ortamda yergi içeriğiye ve sitemlerle yüklü oluşu uyarıcı işlevler taşımaktadır.
Yurtsever bir çıkışla böylesi bir şiiri okurlarına ulaştıran Sayın GÜRBÜZ'ü yürekten tebrik ederim.
Değerli arkadaşım paylaşımınıza yürekten teşekkür ediyorum. Sanırım Büyük Atatürk hayatta olsaydı aynen sizin yazdıklarınızı bizim beynımıze kazıtarak söylerdi. Onun evladı olabilmek ve ona bu güzel satırları yazabilmek ne mutlu. Kaleminize sağlık.Yürek dostluğum ve sevgimle.
Bu vatana sahip çıkmalıyız dilimiz dinimiz farklı olsada bu vatan üzerinde kültür ve duygu birliği olan insanlarız ATATÜRK ilke ve inkılaplarının temel taşı olan laikliğe sahip çıkmalıyız .....Kutlarım hocam saygı ve sevgilerimle yüreğinize sağlık
Çok güzel mesajlar içeriyor. Ülke gerçekleri yalın bir şekilde ortaya konulup eleştirilmiş. Kutlarım. Nice paylaşımlara...
Sanırım Atatürk yaşasaydı ve bu şiirinizi okusaydı O'da sizi kutlardı.Şükrü Topallar
ATA'YA SAYGIYLA... Şiiri yazan yüreği kutluyorum. Çok teşekkürler arkadaşım. Saygılar
Harikasın, mesaj çok hoş. kelam yerinde
Bu şiir ile ilgili 83 tane yorum bulunmakta