Atatürk’ten İtiraflar Şiiri - Mustafa Bulan

“Ömründe hiç yenilmedi” diyorlar bana!
Yanlış yolda gitsem muzaffer olamazdım!
Allah utandırır, vermezdi izin bana!
Ancak utandırmadı, ben yanlış yapmadım!

Tarihte kötüler yaşamaz hep yenerek;
Allah verir rezalet, aksini görmedim...
Dünya önünde, tarihe not düşürerek
Bana yaşatmadı, ben buna şükrederim!

Ancak yenilmedim ama ben çok eğildim;
Diz çökmeden konuşmadım çocuklar ile!
Ve doğaya eğildim, hiç kavga etmedim!
Bana ev taşıttı bir çınar dalı bile!

Cephede ölürken asker arkadaşlarım
Ben hep hakim olmuştum şu gözyaşlarıma!
Ne var ki kesilince bir iğde ağacım
Kenara çekilip ağladım tek başıma!

Toprağı çok sevdim, sanki taparcasına!
İyi tohum, cins hayvanlar üretmek için
Örnek çiftlikler kurdum yurdun her yanına.
Halkımıza gönderdim cins ıslahı için!

Millete gurur veren fabrikalar kurdum!
Ancak çocuk gibi olurdum çiftliklerde…
Tavan yapardı bu çocukça mutluluğum!
Doğaya hizmet ettim, eğildim önünde...

Kimse dil uzatmasın şu çiftliklerime!
Üretip kazanarak büyüdü çiftlikler.
Çiftliklerde önem verildi üretime
Ve yatırıma gitti sağlanan gelirler.

Ancak ölmeden önce yaptım büyük hata;
Çiftlikleri hepten hazineye bıraktım.
Keşke onları toplasaydım bir vakıfta;
Belki yaşardılar, ben bunu geç anladım!

Ben imar rantıyla alakadar olmadım.
Hiç bilmem, anlamam saraylar yapmasını.
Verimli topraklarda şehirler kurmadım!
Emanet bildim vatanın her karışını…

Çok sıkıntılı geçmişti şu çocukluğum...
Bu yüzden hep hizmetkar oldum çocuklara.
Eğitim ve sağlıkta çok hedefler koydum.
Çoğunu başardım, ışık verdim onlara!

Toprağı görmedim emlakçı gözü ile!
Çocuk, doğa milletin geleceği dedim!
Ben bunları yaptım ibadet aşkı ile!
Aksi davranışa, büyük ihanet derim!

Ben kendim için köşkler saraylar yapmadım!
Bir küçük oda mecliste ki makam odam.
Çankaya’da bir bağ evinde yaşadım.
Ezber bilgilerle kimse kesmesin ahkâm!

Yıl dokuz yüz otuz sekiz, ağır hastaydım!
Bana yat alınmış rahat edeyim diye.
Zaten herkes bilir, fazla kullanamadım.
Benim dahlim yoktur, gerek yok laf etmeye!

Şu vilayetlerdeki köşklere gelince;
Vatandaşlarım almıştır bana hediye...
Hepsi de ağır yük oldu benim üstümde...
Sonunda her şeyi bıraktım hazineye.

Ben de çok korkarım kul hakkından mahşerde!
Köşk, çiftlik, ev adıma kayıtlı ne varsa
İstisnasız mal bırakmadım üzerimde.
Dünyadan malsız göçtüm, anlayan olursa!

Pendik/05.01.2022