Atatürk eğitim ve araştırma hastanesi

Atatürk eğitim ve araştırma Hastanesi’nde ilk gecemiz ,refakatcı için yatacak yer yok, saat 23:30 oldu, boğazımda tıpa var ,sürekli ağızdan balgam atıyorum, balgam nefes almamda sıkıntı yapıyor, balgam sökücü iğne yapıyorlar.
Alışacağım bu geceyi atlatırsam gerisi kolay .
Gündüz fazla Balgamım olmuyor. Özellikle su içerken tıkanıyorum.
Boğazım açıkken balgamı gırtlağımdaki kanülden atıyordum. Şimdi tıpa varken ağızdan balgam atmaya çalışıyorum,zorlanıyorum.
Doktor tıpayı taktıktan sonra yemek arasında öksürme ihtiyacı duydum öksürdüğüm anda tıpa boğazımdan fırladı gitti. Kendim filtreyi naylonla sarıp tıpa yaptım, hemşire geldi “güzel olmuş” dedi gitti.
Yemekten sonra doktor tekrar geldi yeni tıpa taktı benim yaptığım tıpaya olmaz dedi. “Öksürürken tıpayı elimle tutacakmışım”.  Zaten sol elimi zor kullanıyorum. Bir elimle tıpayı tutmaya çalışıyorum yine fırlamasın diye, diğer elimle de peçeteyle ağzımı tutuyorum.

Saat 02;00 bir yanda, balgam bir yandan, öksürük, uyuyamıyorum. Eşimi uyandırdım, ”beni pencerenin önüne çıkarmasını”söyledimPencereyi açtırıp derin, derin deniz havasını soludum. Boğazımdaki Trakostamide tıpa var, boğazımdan değil burnumdan nefes alabiliyor, kendi solunumu zorlada olsa tolere edebiliyorum.

Başaracağım. Bu sefer buradan boğazımdaki Trakostomi çıkmış olarak çıkış yapacağım.

 Aklıma dört sene önce yoğun bakımda yatarken ki günlerim geliyor.

Gece yarısı hemşire ve hasta bakıcıların desteğiyle tekerlekli sandalyede, kucağımda oksijen tüpü, boğazımda solunum cihazı takılı, koridora çıkartırlar, İzmir'in köhne sokaklarında rastgele park edilmiş arabalarla, eski binalardaki reklam tabelalarını seyrederdim.     
 Şimdi, yürüyemesemde ayağa kalkabiliyor, solunum cihazına bağlı olmadan pencereden ışıl, ışıl İzmir’i, deniz de yüzen ışıl, ışıl tekneleri ,karşı kıyıdan ışıkları kıpraşan Karşıyaka’yı seyrediyorum.  
Yoğun bakım zemin kat da olduğu için  binalar denizin görüntüsünü kesiyormuş. Şimdi onüçüncü kattayım ve İzmir ışıl ışıl ayaklarımın altında, biran hastalığımı unutuyor anılara dalıyorum.
Tıpkı tatildeymişim gibi.