Atatürk Düşmanına Neyzen Tevfik'çe Yanıt

Atatürk’e söven, iftira eden,
Ağzından sıçmışsın, dilin bozulmuş.
Belli ki düşmanla dost imiş deden,
Soyuna çekmişsin, halin bozulmuş.

Sende tarih değil, hainlik derin,
Ali Kemallerin yanıdır yerin.
Belki bir yerlerden aldın aferin,
Önüne konulan yalın bozulmuş.

Afet İnan alim, sen cahil biri,
O yüzden alime sürersin kiri.
Çalışıp dökmedin hiç alın teri,
Çalmaya alışan elin bozulmuş.

Zübeyde Anamız, Atatürk verdi,
Devrimci doğurdu, saygı değerdi.
Seni doğuranın sen oldun derdi.
Anlaşılan o ki, dölün bozulmuş.

Namusu satarak bitirmişsin sen,
Alçağa kul olup götürmüşsün sen;
Dönerek yönünü yitirmişsin sen,
Önün, arkan, sağın, solun bozulmuş.

Yalanı ağzınla sürüdün gördük,
Gerçeğin üstünü bürüdün gördük.
Feto’yla birlikte yürüdün gördük,
Sen yoldan çıkmışsın, yolun bozulmuş.

Heykele saldırdın, fikre saldırdın,
Yazdığın kitaba yalan doldurdun.
Doğruyu çarpıtıp, yanlış bildirdin,
Seni çalıştıran pilin bozulmuş.

‘Düşman galip gelse iyiydi’ dedin,
Hainlik yolunda her haltı yedin.
Tarihe gör nasıl geçecek adın,
Takvimler utandı, yılın bozulmuş.

Atatürk’e nasıl ajan diyorsun?
Bunun hesabını kim sana sorsun?
Bilmem ki nerenden yumurtluyorsun?
Yumurtan cılk olmuş, folun bozulmuş.

Meydanı boş bulup atılıyorsun,
Yobaz çevrelerde tutuluyorsun.
Dinci pazarlarda satılıyorsun,
Terazin hileli, malın bozulmuş.

Anladığın dilden seslendim sana,
Söylediğin gibi duy kana kana.
Gerçi benzemezsin makul insana,
Yüzün kızarmaz hiç, alın bozulmuş.

Nevzat Karamanlı, Atatürk soyu,
Yunus hemşerisi, Oğuzdur boyu.
Bilmezsin Türklüğü ve Mehmet Beyi,
Arap’a yanmışsın külün bozulmuş.

Halk Ozanı Karamanlı Nevzat