Atatürk Bulvarında bir kadın

Atatürk Bulvarında bir kadın,
hırçın bakışlarla soluyor yağmur kokusunu
belli... az önce ağlamış.
dudaklarında küfürler okunuyor
aşklara ve kitaplara
elleri titriyor

Atatürk Bulvarında bir kadın
solgun yüzüyle
hesaplaşıyor kendisiyle
-hep kendi haksız çıkıyor oysa-
belli... kırgın dostlarına
sitemler savuruyor saçlarıyla... üşüyor
irkiliyor arada..

bulvarda hafif bir rüzgar...
araba gürültüsü ve insan var
köşeden sağa sapıyor; daha az insana
ve gürültüye
ve daha çok rüzgara hesap vermek için solgun yüzüyle.

her geçen şüpheli gözlerle yargılıyor
laf atıyor birisi - dönüp bakmıyor-

Atatürk Bulvarında bir kadın
belli... yaralı
özler mi annesini bilmem
hatırlar mı çocukluğunu...

sendeliyor..
yağmur tekrar başlıyor.. aldırmıyor...

biliyorum
Atatürk Bulvarında bir kadın
kahkahalarla gülmek istiyor...
herşeye şimdi başlayıp yeniden sevmek istiyor...
utanmasa sesinden
bağıra çağıra şarkı söylemek istiyor..
bilmese sevildiğini bir zaman
yeniden doğmak istiyor