Atasöz yabana atma Şiiri - Hüseyin Demircan

saklamalı samanını
karaman koyun beslenir
damla damla göl olur
çalışmaz demir paslanır

dil yakar süt haddi aşan
danışmazdır yolu şaşan
gün olur denize düşen
yılanına yaslanır

tencere dibin kara
hiç kalkışma inkara
yalan söyleyenin mumu
yatsı vakti ıslanır

yaş keseni başta keser
dal dikse bırakır eser
bakar isen bağ olur
asma üzüm süslenir

kızını döv dişi sıkma
dayaktır cennetten çıkma
döğme dene aşı olmaz
sanma unu haslanır

ateştir cehennem özü
verme gerçekleşmez sözü
besle karga oysun gözü
vücud yapıp kaslanır

at değişme geçerken çaydan
pek bahsetme doğru şeyden
kovalarlar dokuz köyden
buna sık sık raslanır

ar edeni etmez kardır
ak akçe her zaman yardır
bir elin nesi vardır
iki eli seslenir

kuru yanı yanar yaşın
az tuzsuz aş dertsiz başın
gül komşuna sırtı kaşın
elbet gözün sislenir

tok misafir ekmek dilme
zor olur kadrini bilme
ufak taşla bir yer silme
sonra elin pislenir

zenginin işe akıl ermez
mum dibine ışık vermez
davetsiz der döşek sermez
şimdi için hislenir

aşınmaz dudak öpme ile
muhtaçsın komşunun küle
hiç aklına gelmez bile
lamba camın islenir

yılanı değmez su içse
yel ekti fırtına biçse
huylu huyundan vazgeçse
aç ayısı uslanır

dibini gör suya batma
atasöz yabana atma
yorgana göre uzatma
işi ayak üslenir

boş durman yarar sağlamaz
akar su pislik bağlamaz
kendi düşeni ağlamaz
ne darılıp küslenir..