Ataş Yak Gönül Şiiri - Mehmet İslami

ATAŞ YAK GÖNÜL;

Sen önce iğneyi kendine batır
Sonra çuvaldızı ele sok gönül
Yapamazsın; yıkma gönül ve hatır
Tedâvi dedecek tabip yok gönül

Yüksek uçma engine gel engine
Bu dünyâ var mı? Düşen dengine
Muhakkak hazır ol bâtıl cengine
Güzergâhta Hak düşmanı çok, gönül

Sabırla kanaât rehberin iken
Varsın; ayağına çok batsın diken
Süflî rûh şüpheli şeylere çeken
Kanaâtkâr; daim olur tok, gönül

Aldanma; salkımla saçaklarına
Dikkât et ‘DİLSİZ KUL’ böceklerine
Meyletme yâdelin çiçeklerine
Ter’i Resûl güllerini kok, gönül

Mademki Özyurdun hasreti serde
Demekki giriftar kılındın derde
İhlâs kaynatırken içine girde
Kazanın altına ataş yak gönül

İSLÂMİ meftûndur, şerefe şâna
Şühedâ olarak alınan câna
On Sekiz bin âlem içinde sana
‘EŞREF-Î MÂ’LÛKAT’ demiş HAKK gönül