Sabah gözyaşlarıyla çaldı kapımı
Bir ulusun sönen umutlarına ağlıyordu dağa
Deniz yıkmak istiyordu Dolmabahçe duvarlarını
Seni tekrar görmek umuduyla ATA
Bir ışık demeti adın
Samsun’dan kara bürgüsünü yırtan
Her hamlen ayrı bir darbeydi nefesini kesen düşmanın
okşuyordu kalbini her ananın esen rüzgar hışmından
adını andıkça gözyaşlarını tutamazdı dedem
ölmek isterdik diyordu emri altında o mert komutanın
lanet okurdu ingilizlere kendini esir eden
vatan sevgisi denildi mi seni anlardı Atam
ilk ANA sonra ATA sözcüklerini öğrendim
ölümüne hala inanmaz Rumeli insanı
yıllar boyu özlediğim bu kutsal toprak
senin adını taşımakta
……………korumakta izini her karışında
Bu sabah doğa gözyaşlarını döküyordu durmadan
Kır çiçekleri koşmak istiyordu Anıtkabire
Bir çocuk şiir okuyordu savaşlarını haykıran
Aksakal bir ihtiyar için için ağlıyordu habire
Rumeli,Anadolu senin aydınlığına muhtaç ATAM
Rodop çocuğu okşayışına hasret ellerinin
Kardeşliğimiz senden bize emanet ATAM
Gözlerim nemliyse de hatıran önünde senin
Senin yolunda yürüyeceğim ilelebet ATAM
10 Kasım 1986
İstanbul
Kayıt Tarihi : 10.11.2015 09:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)