Atamıza Şiiri - İsmail Barış Yavaş

Mayısında 1919'un,
Güneş kılığında geldi;
Anadolu'ya.
Ve gözleriyle,
Bozkıra denizi getirdi.

Kasımında 1938'in,
Melekler gibi gitti.

Sakarya'da,
Dumlupınar'da,
Ve meleklerin kolunda da
Yakışıklıydı.

Babamızdı...

Sordum ona;
-Madem ölecektin,
Niçin bu kadar güzeldin?
''Benim naçiz vücudum elbet toprak olacaktır,
Fakat Türkiye Cumhuriyeti ilelebet payidar kalacaktır.''
Sonra anladım,
O baştan beri melekti.

Melekler gibi öldü...
Melekler ölür mü hiç?
Bilmem...
Ama ölürse,
Mutlaka böyle ölür...