Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Mehmed İhsan Bey, Değerli Kardeşim;
3 gün sonra ama önemli değil... Bizler için Atasını anmanın ne günü, ne yılı olur... Onlar 'AZİZ MİLLETİMİZİN ECDADI, ATALARI, VARLIĞIMIZIN NİŞANELERİ...'
Ele aldığınız konuyu o kadar etkili bir dille, 'kısa vezinde-koşma tarzında' öylesine mükemmel bir kurgu içinde şiire dökmüşsünüz ki, hayran olmamak elde değil... Akılda hemen kalan, vurgulu, yalın bir ifade biçimi...
Konuya vakıf oluşunuz, Devletimizin kuruluşundaki 'ana etkenleri' naif bir biçimde bizlere yansıtmışsınız... Bu anlamda elinize, yüreğinize, bilge kişiliğinize sağlık versin Yaradan... Sağolun Değerli Dostum, Kardeşim...
Elbette böyle bir şiire 'tam puan verilir', listeyede alınır... Bende öyle yapıyorum, kutluyorum şahsınızı...
Saygı, selam ve muhabbetimle...
Mehmed İhsan Bey, Değerli Kardeşim;
3 gün sonra ama önemli değil... Bizler için Atasını anmanın ne günü, ne yılı olur... Onlar 'AZİZ MİLLETİMİZİN ECDADI, ATALARI, VARLIĞIMIZIN NİŞANELERİ...'
Ele aldığınız konuyu o kadar etkili bir dille, 'kısa vezinde-koşma tarzında' öylesine mükemmel bir kurgu içinde şiire dökmüşsünüz ki, hayran olmamak elde değil... Akılda hemen kalan, vurgulu, yalın bir ifade biçimi...
Konuya vakıf oluşunuz, Devletimizin kuruluşundaki 'ana etkenleri' naif bir biçimde bizlere yansıtmışsınız... Bu anlamda elinize, yüreğinize, bilge kişiliğinize sağlık versin Yaradan... Sağolun Değerli Dostum, Kardeşim...
Elbette böyle bir şiire 'tam puan verilir', listeyede alınır... Bende öyle yapıyorum, kutluyorum şahsınızı...
Saygı, selam ve muhabbetimle...
Atalarimizi boyle guzel bir siirle yadeden kardeslerime selam olsun gurbetten....tebriker
tarih kokan bu güzel şiiri 2. kez okumak nasip oldu. tekrar kutluyorum...
Tebrikler çok çok güzel olmuş dostum Eline yüreğine kalemine sağlık sizleri tebrik ederim kalemin daim çağlasın
sagol agabeyim paylaşım güzel şiirse bir harika ..yazan kaleminiz hep varolsun
Dünyaya hükmeden bir imparatorluğun kurucusu Atamız Osman Gazi'nin dizelerini haz alarak okudum. Başarılı çalışmanızdan dolayı kutluyorum üstadım. Ant.lis.Tam.puan. Saygılar
Osman Gazi, dizelerinizde o kadar güzel anlatılmış ki, duymamış olanlar, tanımayanlar okuduğunda nasıl bir şahsiyet olduğunu şiir diliyle öğrenmiş olurlar.
Akıcı, sıcak, içtenlikle yazılmış dörtlükler. Güzel tasvirler ve yerli yerinde bir anlatım. Etkileyici buldum.
Ancak dörtlükler arasındaki rakamlara neden gerek duyulduğunu anlayamadım. Konu tek ve bütün. O halde?..
Kaleminize, yüreğinize sağlık efendim.
Dostça ve sağlıcakla kalın.
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz, sayfalarımızda göz iziniz olsun.
'GERÇEK DOSTLAR BİRLİĞİ'
Tarihe doğru anlamlı yolculukta şiirsel bakış; usta kalemi kutluyorum.Saygılarımla.
Osmanlı'ya güzel bir vefa şiiri.Kutluyorum
Bu şiir ile ilgili 103 tane yorum bulunmakta