Atamın Türküsü Şiiri - Orhan Turhan

“Burası Huş’tur
Yolu yokuştur
Giden gelmiyor
Acep ne iştir? ”
Diye babama sorduğum çok olmuştur.
Her defasında Atamızla söze başlar,
Samsun’da demir atar,
Oradan İzmir’e korkusuz gözlerle bakar,
Ve artık tüm damarlarda Cumhuriyet akar diye eklerdi.

Babam bu türküyü çok severdi.
Bu O’nun türküsü derdi.
Ve kızıl bir güneşin Anadolu’yu boyadığı bir sabah,
O, Tanyerini aydınlatıverdi diye devam ederdi.

Babam bu türküyü çok severdi.
Kolay değil geçmişi unutmak derdi.
Tüm umutlarımızın tükendiği bir anda,
Postacı, özgürlük getirdi
Uzun boylu, sarışın,
Deniz gözlü bir adamdan diye de eklerdi.

Babam bu türküyü çok severdi.
Bu bizim türkümüz derdi.
Bu topraklar hürriyet uğruna
Yürekleri sevgi dolu nice şehitler verdi.
Karargahlarda ve savaş meydanlarında
O yüce komutanın da çizme izleri var derdi.

Babam bu türküyü çok severdi.
Bana hep onu hatırlatıyor derdi.
Ve geliyor yine sonbahar ertesi, ekimin sonu
Evde kışlık yakacak henüz olmasa bile
29 Ekimler mutlu ederdi hep onu.
Kulakları sağır eden top seslerini,
Etrafa saçılan şarapnel parçalarını hatırlar,
Bağımsızlık ateşinde ısınarak
Fazla önemsemezdik bu sorunu.

Babam bu türküyü çok severdi.
O’nun için, benim eşsiz Cumhuriyetim derdi.
Eminim ki sevgili babam,
Bu kutsal topraklar seni de bağrına bastığında
Yani Atamın yanına vardığında
Geçmişi tebessümle anıyor,
Geleceğe Kocatepe’den bakıyor,
Birlikte Yemen Türküsünü mırıldanıyorsunuzdur.

Atam da babam da bu türküyü çok severdi.
Her duyduğumda onlar aklıma geldi.
Biliyorum artık Atam,
Biliyorum artık babam;
Yemene, Çanakkale’ye, Sakarya’ya gidenlerin özgürlük uğruna gittiğini
Kalanların emaneti her pahasına koruması gerektiğini,
Ekim akşamlarında sizsiz üşürken,
Cumhuriyetin sizi gönlüme düşürdüğünü
Biliyorum artık.