Atamın Öldüğü Yaştayım Şiiri - Gündüz Güneş

Atamın atası,
En iyi ata,
En iyi binerdi.
En iyi oku,
En iyi atardı.
En iyi kılıcı,
En iyi kullanırdı.

Hepimiz birimiz,
Birimiz hepimiz,
Her şey şanımız,
Şerefimiz içindi.

Zamanla,
Türklüğümüzle beraber,
Özümüzü kaybettik.

Özümüzle birlikte,
Her şeyimizi kaybettik.

Atam seninle,
Yeniden doğduk,
Ete kemiğe büründük.

Köylümüz efendiydi.
Öğrencimiz öğrenci,
Öğretmenimiz öğretmen,
Amirimiz amir,
Memurumuz memur,
Vatandaşımız vatandaş,
Siyasilerimiz de,
Devlet Adamıydılar.

Sen ölünce Atam,
Hepsinin içini boşaltılar.

Alevi, sunni dediler,
Başaramadılar.
Sağ, sol dediler,
Başaramadılar.
Türk, kürt dediler,
Başaramadılar.

Adını gönlümüzden,
Silmeye güçleri yetmedi.

Biri, memurum işini bilir,
Anayasayı bir kere delsek ne olur? dedi.
Biri, Türklüğü ayaklar altına aldım,
Atı alan Üsküdar'ı geçti, dedi.

Bir ele, bir bele.
Ne ilim ne bilim ne hukuk.

Kanuna karşı hileler...
Kandırmacalar...
Göz boyamalar...
Aldanmalar...
Garabetler...

Bir başbuğ geldi geçti.
Bir kara oğlan geldi geçti.
Bir Demirel geldi geçti.
Bir Erbakan geldi geçti.
Onları da arar olduk.

Her yerde camilerimiz.
Bunca imam hatiplerimiz.
Hacı, hoca, imamlarımız.

Azaldı adamlığımız...
Çoğaldı fitne fesat...

Cebine dokununca uyanan,
Bu millete ne deyim?

Utanıram Atamdan,
Atamın öldüğü yaştayım.

23.07.2022 Erzurum