Ataman Ertuğrul Şiirleri - Şair Ataman ...

Bozkırı yeşertip, çevirelim cennete
Her insan bir ağaç, gelin dikelim dostlar
Donatın her yeri, meyil verme zinnete
Her insan bir ağaç, gelin dikelim dostlar

Fidanlar solmasın, topraklar kavrulmasın

Sen anam, dertli gönlümün ilacı.
Gözümün nurusun, başımın tacı
Ruhumda inci, erenlere bacı.
Hurilere yoldaş olasın ana.

Melek misin ne de güzel bakarsın.

Zaman madenini, inci gibi işledim
Dünya bahçesini, huzur ile düşledim
Gönül diyarında, çile ile kışladım
Gizemli bir yola, revan oldum erenler

Gülistana dönmüş, dervişlerin meskeni

Düşünme kendi kendi’ni
Karış toplum hizmetine
Benciller yıkar Fendi’ni
Giriş toplum hizmetine

Kalacak malın Dünyada

Sevgiliye
Bırakmak istemem, ellerini ellerimden.
Ayırmak istemem, gözlerimi gözlerinden.
Tutmak, tutmak isterim, o ipek tellerinden.
Benim güzel yüzlüm, mühür gözlüm, şirin sözlüm.

Bu nasıl bir dünya
İnsanlar birer kadavra.
Tuzda koktu sonunda.
Vicdanım sen onu sakla kuytularda.
Bir dünya düşünüyorum.
Vicdanın odasında.

Uzakta bir ağaç o güzel endamıyla
Issız çölde kollarını açmış gelinim
Sanki bana gel diyor ihtişamıyla
Mavi sedirim telli duvaklı gelinim.

Göğsünde nice kuşlar arılar beslenir

İnsan denen eser, bilinmez haritası
Her şey var içinde, kâinat harikası

Yaratılmışların en seçkini güzeli
İradeden vermiş, narin pek de bezeli

Anadolu Cennet Vatanım

Kutsal topraklarım, ana kucağım.
Şehitler ocağım, Cennet mekânım.
Yiğitler harmanım, binyıllık hanım.
Anadolu benim, Cennet vatanım.

Gökyüzünde ne kadarda özgürsün
Yeryüzünde bir o kadar da hürsün
Gönüllerde yansıyan pürsün nursun
Ay sen tüm insanlık kadar büyüksün

Karanlık gecelerde mehtabımsın