Atamam Şiiri - Mehmet Bozkurt Esenyel

Onda sevgi ve özlem onda aşktan bin yara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara
Sözüm geçmese bile saçımdaki aklara

Son umudum da bitse dalsam karanlıklara
Atamam ben kalbimi atamam uzaklara

Bitmeyen çilelerim tatlı azabım onda
Beraber ağladık güldük gecekonduda
Nasıl terkederim ben onu yolun sonunda

Gücüm var tırmanırım geceden şafaklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara

Soframızda her akşam katık ettik bin derdi
Her akşam aşk rüzgarı ondan bana eserdi
Ayaklarım güçsüzken o bana omuz verdi

Var olmaktan sıyrılıp karışsamda yoklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara

Elli yıldır yaşamda beraberce yol aldık
Geceleri sabaha mısralarla bağladık
Sevgini sofrasında yiyemedik aç kaldık

Buna rağmen kıskanmam gıpta etmem toklara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara

Bir kadehi bölüştük bir dilim ekmek gibi
Tek yazgıyla çizilmiş ikimizin nasibi
O benim can yoldaşım ben onun tek sahbi

Aynı güzeli sevdik ikimizin bu yara
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara

Mutluluk kadehini sunmadı bize yaşam
Göz yaşlarımızı içtik tek kadehte her akşam
Aşktan yana ikimizde sırsıklam

Şarkımızı okuduk gece karanlıklarında
Atamam ben kalbimi atamam sokaklara

İki garip aşık işte böyle yaşadı
Biri kırık kaldı birinin şair adı
Yar elleri yerine bizi acı okşadı

Ölümedek kanasa ikimizin bu yara
Atamam ben atamam kalbimi sokaklara

vefalı eşime Ankara 11.07.1975

bu şiir Selçuk Alagöz tarafında bestelenmiş Selçuk Rana Alagöz tarafından plak yapılmıştır