Atamalar Şiiri - İzzet Erdem

Atamalar umursamaz, atananlar felaket, Ket, gam ve dem vuranlar kaçtı koş ve takip et, Umutsuz olma evlat o güç senden ibaret Keseden ne verirsen, kesen dolar bereket. Bu bahsedeceğim zaman ne mazidir ne muzari Zerre zerreye ayrılır, ben şairim sense kari Mutlak muhakkak inan sözlerimin hepsine Yemek, yiyecek yeme, koy sözümü tepsine. İçlenirse biliniz ki duygu yoksulu bu çocuk, Ağaç küçük süpürgedir, gülle ise sahte boncuk. Her olay bir dert görünür, sert karakter ölüm sana Oda yeter bana dostum, yetmez versem dönüm sana, Atsam dipsiz bir kuyuya sallasam rastgele bir taş, Gözlerimle çıkarırım vurmaz asla taş dibe, Sözümün tesirini görmez misin arkadaş, Sen utanmadan dilen ben veririm al, hibe, Adımların düz değil, bahar değil yaz değil, Mevsimsiz bir döngüsün, sevimsiz bir ölüsün, Ruhun öyle katı ki, ikinci ceset olmuş, Açılmış gözü, şaşırmış, asınmış görsün, İsmim İzzet, baş harfim iyiliğe delalet, Kime hakkım geçmişse, emirdir bu, helal et, Benden yoksun fikirler, kişilik kazanmamış, Bilim bana borçluymuş, dün gece not bırakmış. Sizin boş dediğiniz sayfalarda her şey var, Her noktayı koyuşum, sanat, bilgi köpürür, Sessizliğim âleme, öğüt nutuk haykırış Harfin verdiği harpte alfabeye yakarış.