Dünyada; yedi düvel bir araya geldi.
Hepsi...ama hepsi de birer kalleş idi.
O tarihte, topumuz ve mermimiz yoktu,
Ölmeyi emrettiğin gün, zafer bizimdi.
Çanakkale asla geçilmedi cesetten.
Yedi düvel ölüm verirken, biz şehitten,
Onurumuzu kazandık, daha ilk günden.
Son ana kadar sancak, hiç düşmedi elden.
Cephelerde; şimşek gibi çaktığın o gün,
Ulus, Vatan, Bayrak ve Sancağımız için,
En büyük onur, en büyük bayram ve düğün,
Türk'ün en büyük evladı, can feda senin için.
Sen bir meşale yaktın işte bu vatana.
He mutlu, vatan için toprakta yatana.
Ne mutlu vatan ve bayrağa sarılana...
Ne mutlu ki, 'Ben Türk oğlu Türk'üm' diyene.
20 Mayıs 2008 Salı
Saat 15.00 Esatpaşa
Kayıt Tarihi : 25.5.2010 16:45:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Hasan Azkıran](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/25/atam-zafer-bizimdir.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)