Atam kendimi Şiiri - Ali Uzun

Tanımakla bilmek büyük zenginlik,
Bilmedim ben beni atam kendimi.
Büyüklük değil mi türap enginlik?
Bilmedim ben beni atam kendimi.

İnsanlar uyarken kurala çağa,
Konar mekan tuttu bahçeye, bağa,
Başım alıp gittim ormana, dağa,
Bilmedim ben beni atam kendimi.

İmkanım var iken alim, hekime,
Gitmişim ormanda odun çekime,
Cahillik götürdü kırıp, yıkıma,
Bilmedim ben beni atam kendimi.

Teknoloji esir iken insana,
Ben,beni yormuşum cefası cana,
Boğazımı sıkın tükürün bana,
Bilmedim ben beni atam kendimi.

Bir Ali Uzun’um doğdum nafile,
Teneşir taşına koymayın bile,
Cesedimi yakın külünü yele,
Vereyim ben beni, yok edin beni.