Atam'ın Huzurunda Şiiri - Necati Ocakcı

ATAM’IN HUZURUNDA…

Yine bir On Kasım’da
Saat dokuzu beş geçe
Acı sirenler eşliğinde
Yokluğunu yaşıyoruz…
Yükselişi;
Omuzlarına yüklediğin öğretmenlerin,
Geleceğin anlamı gördüğün
Gençlerle, öğrencilerin,
Ve koca bir Türk Milleti,
Bıraktığın emaneti,
Bayrağı, sancağı,
Gururla taşıyoruz..
İnce, tiz, gevrek,
Erkek mi, erkek,
Kahramanlığı, cesareti,
Yüceliği,
Kısaca bizi;
“Türk Milleti Çalışkandır”
Diyen sesini,
Biraz önce,yürekten
Bir kere daha dinledik.
Senin yokluğunda,
Sesinle gönül eğledik.
Nerdesin Ata’m?
İhtiyacı var dünyanın,
Senin gibi bir kahramana,
İnan seni çok özledik.
Bizi mi soruyorsun Ata’m?
Sınırlar,senin çizdiğin gibi,
Hudutlar senin gezdiğin gibi,
Ama bizler öyle değiliz;
Muassır medeniyetler seviyesine
Çıkmayı bilemedik.
Bir türlü, kendi arabamızı,
İstikbali, göklere taşıyacak uçağımızı yapmayı,
Ne bileyim ben,
Bir türlü beceremedik.
“Türk Milleti cesurdur” dedin,
Biz; yine cesuruz Ata’m ama
Batı’nın oyunlarına, karşı gelemedik.
“Yurtta sulh, cihanda sulh” dedin
Biz ne kadar, barışçıl baksak da,
Kötü niyetlere, set vuramadık,
İçimizde de,
Sosyal huzuru kuramadık.
Ne kadar uğraştıysak
Birlik, beraberliği sağlayamadık.
Gözler sende,
Gözlerinin derinliklerinde.
Şöyle uzatsan başını,
Yıksan, çatsan, kaşını
Azarlasan bizi,
Ben böyle mi gösterdim! ” desen?
Sevmekten,sevilmekten bahsetsen,
Ve kalksan yerinden,
Tarihin en uzun dersini versen…
Evet Ata’m,
eserlerin,
Bıraktığın devrimlerin,
Bedenen ve ruhen,
Kemikleşti, içimize kaynadı.
Çocukların,
Yavrukurtların,
Senin sevdiğin şarkılarla,
Anadolu’nun bağrından çıkan
Marşlarla yürüdü,
Türkülerle oynadı.
“Ankara’nın taşına bak,
Gözlerimin yaşına bak’”
“Yaslı gittim, şen geldim” le ağladı.
İnan Ata’m, senin sevdiğin,
Sevmekle kalmayıp,içten söylediğin
“Sarı zeybeği”
“Dağ Başını Duman Almış” ı
“Alişim’in Kaşları Kara” yı
Azeri’lerin söylediği
“Hoş gelişler ola,Mustafa Kemâl Paşa” yı
Ve yüzlerce yanık havayı
Hiç mi hiç, unutmadık,
Biz de söylemekten bıkmadık.
Harbiye’li
Her mezuniyet töreninde
“Mustafa Kemâl! ” denince
“Burda! ” dedi ama,
Yokluğun yürekleri dağladı
“Yaşa varol Harbiye” marşıyla
Hem yürüdü, hem ağladı.
Kurduğun ordun,
Yine sınırlarda,nöbetini tutuyor
Analar bebeklerini
Eskişehir, Eskişehir
Marşı’yla uyutuyor…
Mehmetçik;
Ülke’n ve ilke’n için
Yüzlerce şehit veriyor,
Üniter yapıyı deldirmemek için
Göğsünü gerip siper, ediyor…
Ne yalan söyleyeyim Ata’m
İşler epeyce karıştı.
Dünya siyaseti tersine döndü
Düşmanlarımız,menfeat uğruna
Birbiriyle barıştı.
Ota Doğu, cayır cayır yanıyor
İnsan hakları evrensel’i delindi
Yetmiş sene önce
Nasıl bıraktıysan
Yine oraya gelindi.
Bizimse; elimiz kolumuz,
Bağlandı dilimiz hatta,
Belki böyle olmazdı
Sen olsaydın hayatta.
Kartal bakışların
Işık olurdu bize.
Kimse, ama kimse
Karışamazdı işimize.
Bugün, burada
Yine bir on kasım sabahı
Saat dokuzu beş geçe
Yaşadığım duygularla
Sevinçlerim ve kaygılarla
Huzurunda bir kere daha eğiliyorum.
Bir kere daha yokluğunda
Sana ihtiyaç duyuyor,
Verdiğin mesaj,
Yaktığın meşalenle
Seni seviyor, seviyor,
Ve seni özlüyorum…

Necati OCAKCI

DOST GÖNÜLLERDEN NAĞMELER

Sıla Mektubu

Kara gözlüm sana çoktur sitemim
Sabır küpüm çoktan doldu bilesin
Kat -kat oldu,katmerlendi matemim
Durmayasın ar -acele gelesin

Halim ayan olur -cümle âleme
Geç kalıpta beni koyma eleme
Izdırabım diyemiyom -kaleme
Durnalar biliyor -sor ki söylesin

Söz kâr etmez oldu -gözüm yaşına
Ömrümüz geçiyor boşu -boşuna
Yüzüm döndü soğuk mezar taşına
Gönül sensiz gülmeleri neylesin

Dertlerimi dökemiyom kâğıda
Gizlerim -içimde durur çoğu'da
Akşam -sabah 'ver ediyom' ağıda
Sel oldu yaşlarım gör ki! göresin

Naki Baki