Gecelerden bir gece,
uykumun bilmem kaçıncı saati...
Bir rüya gördüm, ne mutlu bir gece.
Ata’m, şahlanmış bir küheylanın üzerinde,
sağ işaret parmağı ileride...
Başında kara kalpağı,
Sanki yine bir savaşa hazırlanmıştı.
Yaklaştım Ata’ma, kızmıştı,
Gürledi sert bir ses, bütün sesleri bastırdı:
"Ben size bunu mu emrettim?
Ben ölmeyi emrettim.
Ben kime Cumhuriyeti emanet ettim?
Siz Ülkeyi kimlere teslim ettiniz? .."
Sertti, belli çok kızmış!
Ağlıyordum.
Silkindim kalktım, Ata’mı arıyordum.
Ata’m gitmişti, belli ki çok içerlemişti.
Düşündüm, tekrara ağladım.
"Gel, kurtar Ata’m" diye yalvardım.
Rüyamda uyanmasam,
Hep Ata’mın yanında olsam...
Rüyalarımda bile sen varsın,
Kalplerde sen varsın,
Sen ölmedin;
Ata’m hep yaşayan bir sevdasın!
Kayıt Tarihi : 29.8.2013 14:25:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Doyumsuz harikulade dizeleri,
İmrenerek iç çekerek okudum,
Tebrikler!...
TÜM YORUMLAR (1)