ATAM’a Mektup Şiiri - Yorumlar

Gönlüne sağlık Canım. Kutlarım!

Sevgilerimle,

Esma

Sevgi dolu yüreğine, kalemine sağlık.....Tebrikler

Çok ama çok teşekkürler bu yüreğinden dökülmüş içten anlatım için.... Gözlerimin önünde canlandı o siyah önlüklü bilinçli küçük kızla, görevinin kutsallığının ayırdına varamamış o koca öğretmenler, müdürler.... Toplumuzun kanayan bir yarasına çok güzel parmak basmışsın. Ata'mızın ilan ettiği seferberliğin üzerinden bunca yıl geçmesine rağmen, sayıları her geçen gün artan boş dersler, aynı sistem içinde yetişip kalifiye olmaktan çok uzak öğretmenler, kaba kuvvetle eğitim sağlanabileceğini düşünen zihniyetler.... Ben utanıyorum Atam ve yapabildiğim tek şey de sana şikayet etmek... Tebrik ediyorum Menevşe. Sevgilerimle....

Teşekkürler Meneviş,siyah beyaz bir fotoğraf karesini önümüze koyduğun için,yüreğine sağlık..
Dünyanın en kutsal mesleklerinden birincisi saydığım öğretmenlik mesleği sözkonusu olunca,tereddütler içinde kalmışımdır çoğu zaman ve Başöğretmen Atatürk'ün öğrencileri olduklarından kuşku duymuşumdur.Ama çok şükür,Başöğretmene yakışan öğretmenler de gördük öğrenciliğimizde, hayatın altın anahtarını salt emeğiyle değil ,yüreğini katarak ellerimize veren..
Babaya husumeti yüzünden,küçücük bir öğrenciyi evine yollayan öğretmenler gördük okula bismillah dediğimizde ve kurudu kaldı sevinçlerimiz kursağımızda..Bir uyuz iti tekmeliyorcasına tekmelerine maruz kaldığımız öğretmenlerimiz de oldu ..Siyah beyaz fotoğraf karesindeki bütün olumsuz görüntülere rağmen,Başöğretmen bambaşka .Geçmişte ve günümüzde Başöğretmen'e yakışmayan bu görüntüleri şikayet ediyorum ATAM'a ,siz gibi..
Tebrik ve teşekkürlerimle..

Gerçek olması,bir gerçeği de ortaya çıkarıyor ki ; hala Ata'dan başka şikayet makamımız yok,ne üzücü..kutlarım.

sadece okudum, düşüncelerimi yazacak bir kelime bulamadım

Canimmmmmmmm!!!
Sen ögrenci olarak yasamissin bu olumsuzluklari, ben de ögretmen olarak yasadim ilk gittigim köyde.

Daha on alti yasinda olan kücücük bir ögretmendim, o köye ilk giden 'giz ögretmen' olarak taninmistim.

Okul müdürü odun getirmeyen cocuklari siraya dizip, o nazik ellerin parmaklarini cetvel ile siraya gectiginde kahrolmus, kacmistim iceri, aglamistim icin icin.
O gün ilk yaptigim is; köyün kizlarini bulup, ertesi günü onlarla odun kesmeye gitmek isini planlamak olmustu.

Köy salvarini giyip onlarla odun kesmeye gitmis, salvari cekmistim ayagima.

O kesilen yas odunlari yigdirtmistim önce iyice... Yerden kalkmak ne mümkün!.. Sonunda tasiyabilecegimin en fazlasini yükledim sirtima, yokus yukari, tasli, camurlu yoldan köye dogru ciktik. O ani hala iliklerimde yasarim...Düsmemek icin kendimi zorlamis, sikca da yalpalanmistim...

Karsi ciktim müdüre, yalnis oldugunu söyledim. Ailelerin evde yakacak odunu ne zorlukla getirdiklerini söyledim. Kendi yakacagi odunu kendisinin bulmasini istedim... Duyan kim?
Vazgecmedim ama, köylüleri topladim, tüm köylü birlikte kesim olan yere gittik, tasidik okula...
Artik o dag ciceklerim ellerinde odun tasimadilar okula...
Su satirlari yazarken bile hala ayni heyecani, üzüntüyü yasiyorum.
Boynuna sarilarak tesekkür ediyorum sana. Anlatilmali, yazilmali yalnisliklar. Ögretmen var , ögretmencik var...
Ya da dogru yapiyorum diye camurun icine batanlar var.
Canim dostum, böylesi olmasa da yasamimiz bircok olumsuzluklarla dolu. Insallah gittikce daha iyi ögretmen olma, insan olma erdemine ulasiriz.
Saygi ve sevgi gönderiyorum sana güzel insan!