Atalet Şiiri - Erdal Ceyhan

Sabah olur güvercinleri çağırırsın,gelmezler
Ne sır verir,ne el verir, söz etmezler
Bir mavi boşluğun derinliklerinde
Kaç tane milyon tane milyon
Yıldız var;
İşte o kadar ahım var..
Çekersin çekersin..Bilmezler..
Sadece Müge çiçekleri bilir sırrı
(namı diğer Mavi çiçekleri)
onlar da bildiklerini söylemezler
Biraz sabah kuşlarını çağırmak
Biraz uykulardan uyanmak
Biraz eşeklerden sözetmek
Yani hayvanlardan,otlardan..
Kuşlardan,papağanlardan
Sonra
Çiçeklerden,kızlardan
Sokaklara çıkıp
Kaldırım taşlarını saymak
Biliyorum bütün bunlar iş değil
İş değil de
Sizin de yaptığınız iş değil
Bütün insanları koyundan sayıp
Pöstekisini çıkartmak..
İş mi yani?

İşte bir ömür böyle geçti.
Keçi gibi kızıp
Kızgın boğa gibi
Kılçık atmak..

Ne yani?
İçip içip içip kendimizden mi geçseydik?
Bunu bilir bunu söyleriz:
Her derdin devası, çiçeklerden
Yeter ki reçetesi
Senin elinden olsun,ey Adalet..