Atalarımız Soruyor

Ağaç olup dallandık.
Kimimizin babası öldü,
Anamız öldü ağladık.
Kimimiz Çanakkale’ de çatıştık,
Vatan uğruna şehit düştük.
Kimimiz Yemen çöllerinde,
Susuz ve açtık.
Hepimiz, Kurtuluş Savaşında,
Mustafa Kemal ile yandaştık.
Kimimiz namus için,
Diyar, diyar dolaştık.
Hepimizin, vicdanı paktı.
Alnımız;
Anamızdan emdiğimiz süt gibi aktı.
Hedefimiz;
Mirasımız olan sizlere,
Çanakkale de, Sakarya’larda,
Kanımızla, canımız pahasına,
Savunduğumuz, bu topraklarda,
Kardeşçe yaşayacağınız,
Huzurlu bir vatan yaratmaktı.
Sizlerden, beklentimiz;
Bizi ağlayarak, anmanız değil,
Kolaya kaçıp, anıt dikmeniz hiç değil,
Hak aşkına, anlayın artık! .
Biz zoru başardık.
Geleceğimiz olan, sizlere,
Layık olduğu,
Çağdaş medeniyetler seviyesine.
Alıp, götüresiniz diye,
Pırıl, pırıl bir ülke emanet ettik.
Peki siz; ne yaptınız?
Huda aşkına! desenize! ....
Vicdanınız rahat mı?
Başınız dik, alnınız pak mı?
Dökülen kanımız, canlarımız, helal mi?
Hadi artık, söylesenize.

Antakya; 14.03.2007