Atalar sözü Şiiri - Celal Atay

Ataların sözü birer incidir
Cahilin her sözü binler incitir
Büyüğünü bilen Allah’ı bilir
Büyük sözü dinlemeyen onmazmış.

Cennet kapısını cömertler açar
Çirkefe taş atma üstüne sıçrar
Büyük balık küçük balığı yutar
Küçük suda büyük balık olmazmış.

Köpek ekmek veren kapıyı tanır
Gülü seven dikenine katlanır
Bedavadan sirke baldan tatlıdır
Yoğurduna ekşi diyen olmazmış.

Acı patlıcanı kırağı çalmaz
Allah’ın bildiği kuldan saklanmaz
Aç tokun yüzüne bakmakla doymaz
Acın karnı doysa gözü doymazmış.

Sağın verdiğini solun görmesin
Yoksulun halinden zengin ne bilsin
Tembele iş buyur akıl öğretsin
Akıl yaşta değil başta olurmuş.

Bülbülün çektiği dil belasıdır
Tebdil-i mekanda ferahlık vardır
Su testisi su yolunda kırılır
Dostun attığı taş baş yarmaz imiş.

En kısa yol,iyi bildiğin yoldur
Mühür kimde ise Süleyman odur
Korkunun acele faydası yoktur
El atına binen çabuk inermiş.

Taşıma su ile değirmen dönmez
Doğmadık çocuğa kaftan biçilmez
Etle tırnak arasına girilmez
Beş parmağın beşi aynı değilmiş.

Dost başa bakarmış düşman ayağa
Maşa varken elin ateşe sokma
Kılıcın yarası kapanır amma
Dilin yarasına çare olmazmış.

Dibi görünmeyen suya girilmez
Kul sıkışmayınca Hızır yetişmez
Bebek ağlamazsa mama verilmez
Her ne yapan kendisine yaparmış.

Kedinin boynuna ciğer asılmaz
Dere kenarına bina yapılmaz
Kimsenin ettiği yanına kalmaz
Kurunun yanında yaş da yanarmış.

Dilin cismi küçük kendi büyüktür
Kuzguna yavrusu Anka görünür
Demiri nem insanı gam öldürür
Büyük başın derdi büyük olurmuş.

Herkesin ettiği başına gelir
Arı bal alacak çiçeği bilir
Dinsizin hakkından imansız gelir
Oynama bilmeyen yerim dar dermiş.

Er olan ekmeğin taştan çıkarır
Yiğit yarasına yiğit katlanır
Yürük at yemini kendi arttırır
Taş düştüğü yerde ağır olurmuş.

Her kim ne yaparsa kendine yapar
Ahrazın dilinden sahibi anlar
Fakirin tavuğu tek tek yumurtlar
Hak deyince akan sular dururmuş.

Sonra gelen devlet,devlet değildir
Borçsuz çoban yoksul beyden iyidir
Gençliğin kıymeti sonra bilinir
Sağlık gibi servet bulunmaz imiş.

Horoz ölür gözü çöplükte kalır
Her gece sonunda bir sabah vardır
Gözün görmeyince gönül katlanır
Çobansız sürüyü kurtlar kaparmış.