Atalar demiş ki, Arif olana Şiiri - Meti ...

Babanın mirası mum gibidir. “Çakmakla” yakarsan erir.
Gerek olmayan afiş, bayrağa. Dağ dayanmaz hazıra.
Şirketlere hesaba, Rumelin’de gayrimenkule yatana,
Miras suyundan gelir, sel suyuna gider unutma.

Para biter, aşk biter, bu ne biçim genel merkez,
Nakit para ve ünvan, Kudurmuştan beterdir alışan,
Keramet kendinde sanır, İşte saha, buyur oyna, denince.
Yerim dar ben oynamam makamındadır.

Herkes severse beni bir tuhaflık var. Benimde beğenmediklerim var.
Dostun hatırına çiğ tavuk yeniyorsa, ECEVİT’in hatırı var.
Nasıl il başkanı? nasıl yönetici bunlar? beğenmeyip veryansınlar.
Kuzular olmassa keçi ler, Abdurrahman çelebi olacaklar.

Muayyen zamanlarda, şeçim der, kongre istersin.
Sarhoş düğünden, çocuk oyundan usanmaz ya,
Gücümüzü heba eder, vaktimizi çalar, düşmanı sevindirisin.
Birlikten kuvvet, ayrılıkta şer doğar, hesap edemezmisin.

İlk dönem; can ciğer, kuzu sarması olanlar.
Murşid-in çapını görmeden, murit hırkası giyenler.
Hesap dönüp sap dönünce, muhalefete yatanlar.
Pazarlıklar tutmayınca, Çıktığı kabuğa burun kıvıranlar.

Vel hasıl-ı kelam, Atıyor, tutuyor,uçuyor, uçuşuyorsun.
Dimyat’a pirince giderken, Evdeki bulgurdan oluyorsun.
Hoplama, zıplama, kıvırma, adam ol, insan ol.
Ya olduğun gibi görün, ya göründüğün gibi ol.

Taş atma, kalp kırma, çirkinleşme çirkefleşme,
Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz. Boş konuşma.
Gel yardım et, çabala, emek ver, omuz ver, hiç olmassa,
İhsan istemez senden, yeterki gölge etme.