Ataköy Şiiri - Fikret Görgün

Kuralar çekildi bitince okul.
Gözümü bağrında açtım Ataköy.
Seve seve, fedakârca iki yıl
İlim, irfan, ışık saçtım Ataköy.

Sorgusuz sualsiz açıldı kucak.
Cennete benzerdi her köşe bucak.
Dostluklar yaşadım sıcak mı sıcak
Sevgi ektim, saygı biçtim Ataköy.

Dört mevsimde rahmet ile yıkandım.
Çok zaman kendimi rüyada sandım.
Ekmeğini yedim, aşına bandım.
Billûr sularından içtim Ataköy.

Sebil edip yurda canı, cananı
Kanlarıyla yazmışlar bir destanı.
Sultan Murat, yiğitlerin harmanı!
Görünce kendimden geçtim Ataköy.

Uzak düştüm, hasret büktü belimi.
Aylar geçer, göremezdim ilimi.
Gurbetçisin, sen anlarsın halimi.
Sanma ki, ben senden kaçtım, Ataköy.

Fikret’im hislendin, dolar- taşarsın.
Bilirim hep güzelliğe koşarsın.
Sorsalardı, gayrı nerde yaşarsın?
Derdim ki; ben seni seçtim Ataköy…