Ataköy’nü Yaşları Kumukça Şiir

Kuyleri kop erüvdür betleri külep turur
Birbirini kop süyer Ataköy’nü yaşları
Hayyüvlük de etmeden üylerinde olturur
Bütün yaşlağa tiyer Ataköy’nü yaşları

Kurze bolğan sinige soramadan olturur
Kıtlıktan çıkgan gibi gursağını tolturur
Üynü yaşına aytıp bitti mi dep sordurur
İnnemey turup turur Ataköy’nü yaşları

Bürövnü tarlavını turğan yerde tapdamaz
Tarlavı tapdandı dep bürövge yan garamaz
gırıyga çakırıp da neçik boldu soramaz
Güzgüsüz çaç taramaz Ataköy’nü yaşları

Atasını abasını ölüp barsa terketmez
Zordamısa bir mişik ölse de goyup getmez
Kurutmada kirinir munu bile dert etmez
Herzatga açuv etmez Ataköy’nü yaşları

Beş vakit namazına beş vakit daha katar
Hiç şardanga turmadan orazanı da tutar
Namaz gıçırganda tam üç sukara suv yutar
İmanlı tuptuvradır Ataköy’nü yaşları

Betine garağanda sanki şerbet tatüvlü
Belbavu börübaşlı mendilleri mınçaklı
Keşik keşik barı da neçik de yakışıklı
Cüneyt’ni kıskandırır Ataköy’nü yaşları

Ullu yaş bolğangaçak Ataköy’de tururlar
Abasını tizini tibinde oltururlar
Mısmıl bir de iş tapsa süyündürük bolurlar
Fazla bizat tilemez Ataköy’nü yaşları