Ataerkil Şiiri - İsmet Ülker

Meğer ben ne büyük bir aptalmışım…
Ataerkil davranmayı marifet sanmışım…

“Neymiş” erkek adam sevgisini belli etmezmiş…
“Erkek adam” içinden severmiş…

Meğer ben ne büyük bir aptalmışım…
Senden özür dilemeye bile geç kalmışım…

Oysaki seni deliler gibi seviyordum…
Ama bir türlü sevdiğimi söyleyemiyordum…

Meğer ben ne büyük bir aptalmışım…
Seni seviyorum demeye bile geç kalmışım…

Sevginin okulu yoktu, yaşadıklarımı yaşattım…
İnsandan aynalar çoktu, yansıtıklarını yansıttım…

Meğer ben ne büyük bir aptalmışım…
Ataerkil olmayı marifet sanmışım!...