Atabilmezsin Şiiri - Numan Akkoyunlu

Sevdiğim gönlümde aşkın ateşi
Seni nasıl sevdim "bile" bilmezsin
Durmadan akıyor gözümün yaşı
Kançanak yaşımı "sile" bilmezsin

Şu ahir ömrümü ben sana verdim
Sevince gönülden murada erdim
Sükûtu hayale gülümü derdim
Hakikat hilkati "dele" bilmezsin

Umarım Mevla’dan kalmasın ahım
Sarsın sarmalasın gönül ervahım
Sanma ki dünyada sultanım şahım
Kübra’yı makamda "güle"bilmezsin

Yanağın gül pembe dudağın narda
Düşürdün aşkına gönlüm hep darda
Tükenmez dertlerim gelir art arda
Çağırsam sen bana "gele" bilmezsin

Bir elinde gül var birinde diken
Kalbimi yerinden sen oldun söken
Her geçen gün beni kendine çeken
Sonra da yâd ele "sala" bilmezsin

Elinsaf sevdiğim sonun nedamet
Sunduğum çiçekler hep demet demet
Bilmem bu ne hiddet bu ne azamet?
Küstürürsün gönlüm "ala" bilmezsin

Dedirtme aşkımdan bana elaman
Gitsin kara bulut gülsün asuman
Caydırma sevmişken seni bu Numan
Gönül firkatinde "kala" bilmezsin

13.09.2005