Felaket gecesinin ardından, derin bir sessizlik çöktü üstüne.
Ey benim gönül sızım, hasretim, ata yurdum, memleketim, Maraş’ım.
Dağlarındaki kardan daha soğuk, yanan ateşten daha yangın yüreğimiz.
Acılarımızı anlatacak bildiğin bir dil, ya da bir kelime var mı?
Ey gönül sızım, ata yurdum, Maraş’ım.
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Devamını Oku
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta