aTa Türk Şiiri - Necmettin Özelçi

Adı Ata'ydı...
Soyadı da Türk...
Türkün atası değildi ama,
Ata'nın bir Türk'üydü 'O'...
Esmer yağız delikanlı,
Bir güleryüzle çıktı karşımıza.
Gece gündüz capcanlı,
Sanki evimizde gibi...
Sanki yanımızda gibi...
Sımsıcak bir yaşamdı 'O'...
Sonrası, Sinem aşkı..
Sanki çıkmaz bir sokaktı.
Ata başaramadı,
Anasına saygıdan...
Ruhunu saran birçok kaygıdan,
Başaramadı...
Aşkı yanında yanıbaşında iken,
Bir türlü sonuna varamadı.
Ayrılık içinde bitti hikaye...
Sonrası bir sessizlik…
Hiç kimse onun ölüp de gideceğini,
Düşünemezdi...
Kader içinde,
Sanki keder ezdi...
Bir gecenin ıssız bağrında,
Kimsesizce ve sessizce gitti Ata!
Anasının bağrı yandı...
O kadar ki, 'şehit' dedi ona.
Belki de kötü bir kaderin,
Belki de hiç bitmeyecek bir kederin,
Şehidi idi 'O'...
Karayağız delikanlı,
Gençti...geçti gitti.
Bir hikaye yaşarken masal oldu!
Bir gecenin ıssızlığında,
Bir yaşamın çaresizliğinde,
Geçti gitti...
Nerede nasıl olursa olsun,
Çok kısacık bir yaşam...
Neden niçin ölürse ölsün,
Çok güzel olacak bir yaşam,
Aniden sona erdi...
Ardından bütün insanlara,
Büyük bir üzüntü verdi...
Allah rahmetini bol etsin!
'O' nun o asil saygısını,
'O' nun o saf sevgisini,
Ölüme götüren yalnızlığını,
Yaşama olan erken kaygısını,
Unutmayacağız...