Ata Sözleri Şiiri - Mustafa Cemil Dirier

Aşık alemi kör,etrafı duvar sanır
Aşıkı çok naz usandırır
Aşk ağlatır dert söyletir
At ölür meydan kalır,yiğit ölür şan kalır

At var meydan yok,meydan var at yok
Ateş elini yakar kadın ömrünü
Bir adamın adı çıkacağına canı çıksın
Bir deli bir kuyuya taş atmış,kırk akıllı çıkaramamış

Bir elinin verdiğini öbür elin duymasın
Bir iyi şarap ve bir dilber avrat iki tatlı zehirdir
Bir koltuğa iki karpuz sığmaz
Bir yiğit nice kahraman olsa sevdiğine yenilir

Boş çuval ayakta dik durmaz
Can canın yoldaşıdır
Can cefadan da usanır,sefadan da
Can çıkmayınca huy çıkmaz

Canı kaymak isteyen mandayı yanında taşır
Cefayı çekmeyen aşık sefanın kadrini bilmez
Cins horoz yumurtada öter
Can cümleden azizdir

Çoğu zarar azı karar
Çok arayan çok sorandan yeğdir
Çok arpa atı çatlatır
Çok bilen çok yanılır

Çok muhabbet tez ayrılık getirir
Çok naz aşık usandırır
Çocuğun derdi çörek
Çobana verme kızı ya koyun güttürür ya kuzu

Çocuğa iş buyur ardına sen düş
Çivi çıkar ama yeri kalır
Gören gözün hakkı vardır
Görgüsüzün ekmeği yenir de misafiri ağırlanmaz

Gören göze kılavuz istemez
Görünen köy kılavuz istemez
Göz görür gönül çeker
Göz terazi el mizan

Gözü tanede olan kuşun ayağı tuzaktan kurtulmaz
Gözün ile gördüğünü eteğinle ört
Hekimden sorma çekenden sor
Hazıra dağlar dayanmaz

Her ağaca dayanılmaz
Helalzade pazar yapar,haram zade pazar bozar
Her ağacın meyvası olmaz
Her ağaçtan kaşık olmaz

Her güzelin bir huyu kusuru vardır
Her inişin bir yokuşu vardır
Her inleyen ölmez
Her koyun kendi bacağından asılır

Her kuşun eti yenmez
Her su geçit vermez
Her şey yerinde yakışır
Her şeyin vakti var horoz bile vakitli öter

Ihlamurdan odun,beslemeden kadın olmaz,
Irmak baştan bulanır
İki aslan bir posta sığmaz
İki gönül bir olunca samanlık seyran olur

Kurt kocayınca köpeğin maskarası olur
Kurunun yanında yaş da yanar
Leyleğin ömrü laklaka ile geçer
Mal adama hem dost hem düşmandır

Sabreyle işine hayır gelsin başına
Sabrın sonu selamettir
Sağlık varlıktan yeğdir
Sakla samanı gelir zamanı

Tarlada izi olmayanın harmanda yüzü olmaz
Taşıma dökme su ile değirmen dönmez
Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır
Tatsız çorbaya tuz akılsız kafaya söz kar etmez

Vakitsiz açılan gül tez solar
Veren eli herkez öper
Vermekle mal tükenmez
Vücut kocar gönül kocamaz

Zahmetsiz rahmet olmaz
Zamanla koruk helva olur
Zemheride sür de çalı ile sür
Zenginin gönlü oluncaya kadar fukaranın canı çıkar