Ata serenat Şiiri - Bünyamin Gerger

Yaradan herşeye mutlak kadirdi;
Ve, o,ihtişamla, göklerden indi;
Dalgalar şahlandı, gökler delindi;
Herc-ü-merç kâinat,bir şehrâyîndi:

Kayboldu geceyle gündüzün farkı,
Güneyden rüzgârla gelen bir martı,
Ağzında insana övgü bir şarkı,
Susunca, denizler semaya aktı.

Avcunda sıktığı rüzgâr kanatlı,
Özünde kendinden birşeyler saklı,
İçinde mutluluk, ihtişam katlı,
Övgülere değer, güzel sıfatlı...

Dünyalar küçülsün, diye buyurdu;
Cismi rüzgâr, ruhu benim,diyordu;
Köpüren su yele,toynaklar kordu;
Tanrı, eseriyle övünüyordu.

Çöl rüzgârlarından yaratılan at,
Nişanı kıvılcım, nefesi murat,
Şiire, sevdaya koşut, nakarat,
Tanrının kasemi üstüne kanat.

Miraca çıkarken Muhammet biner,
Üç kıt'adan geçer atla İskender,
Atilla uraldan kanatsız iner,
Fatih İstanbulda denize sürüer.

Kaybolur özlemin mesafe farkı;
Güney rüzgârlarıyla gelen martı,
Ağzında insana övgü bir şarkı,
Susunca denizler semaya aktı.
ı