Ata’nın Tohumu Şiiri - Abbas Paksoy

Ata’nın Tohumu

Yeşermiş, ektiğin tohumlar.
Kabuklarına, geliyor, dar.
Baktıkça, göz kamaştırıyor.
Bütün yurtta, sen varsın ATAM.

İçlerindeki, cevheri deş.
Parlıyorlar, sanki bir güneş.
Mavi gözleri, ona, bir eş.
Bütün yurtta, sen varsın ATAM.

Ben, soramam, ona Kemal’i.
Çünkü, o Kemal’in, kendisi.
Atam, Atam, diyor dilleri.
Bütün yurtta, sen varsın ATAM.

Ata’nın, emaneti deyi,
Öğreniyorlar, alfabeyi.
Hepsi, şirin, tatlı ve eyi.
Bütün yurtta, sen varsın ATAM.

Bu şanlı vatan’a, bu layık,
Bu asil nesile, bu layık,
Bu ulu ATA’ya, bu layık.
Bütün yurtta, sen varsın ATAM.

Tertemiz, soyun pak, yurdun pak.
Günahsız yavrun pak, gencin pak,
ATATÜRK’üm pak, Paksoy’um pak.
Bütün yurtta, sen varsın ATAM.