Sevgili Atam,
Aramızdan ayrılışının üzerinden tam yetmiş bir yıl geçti. Özleminle geçen yetmiş bir yıl. Bugün, hepimizin gözlerinde yaş, yüreklerimizde ise yas var.
Her on kasım sabahında saat dokuzu beş geçe, yüreklerimizde o ilk ayrılışındaki acıyı yaşıyoruz. Bayrağımız o gün, her zamanki gibi dalgalanmıyor. Başını yere indirmiş, susuz kalmış bir çiçek gibi yokluğunu hissediyor.
Atam, ben bir Atatürk kızıyım. İlkelerin ve gösterdiğin yolda emin adımlarla, başım dik bir şekilde yürümeye çalışıyorum.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
