ATA, EVLAT, YÂR VE DİYÂR
Bir hiç idik, ata olduk şimdi biz.
Mühürlendi gelişinle sevimiz,
Salya sümük doğup geldin bebeğim;
Şen ol, şad ol; doldu bomboş evimiz.
Sen öğrettin ana baba kıymetin.
Senle bildik, anlamını hasretin.
Gülüşündür, bize dünya cenneti.
Cehennemdir, bize hüznün kasvetin.
Yerde, gökte her canlının anası.
Yarım koysan, acır kalan yarısı.
Evlat yoksa cennet olsa istemez;
Çocuğudur, yaşamının manası.
Ödenir mi anaların cefası?
Evladının mutluluğu, sefası.
Sakın kırma, demeyesin ‘Öf! ’ bile.
Ezası bir, bin katıdır vefası.
Kim sever ki atasını atanı;
Yârenini, diyarını satanı.
Diz çöküp de tanrı diye tapardın;
Eğer bilsen yüreğinde atanı.
Ne sevdiğin annen, ne anan yârin.
Biri yârin; diğeri, diğer yarın.
Et, tırnaktan ayrılmaz ki evladım.
Sen de ata olacaksın bak yarın
Mahmut NAZİK 15 12 2010 Mersin
Mahmut NazikKayıt Tarihi : 16.12.2010 21:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Tebrikler yüreğinize...
Saygı ve sevgilerimle
TÜM YORUMLAR (25)