At Yıkıldı Ben Düştüm Şiiri - Hasan Ulusoy

Vicdanımda mahpustur kaç zalimin çilesi
Öğle vakti geçerken bu uyku neyin nesi
Avlağında avcının ben olmuşum hevesi
Uğraşırım düşmanın cilasıyla süsüyle

İrfanımın ölümü idrakimi köreltti
İnsanımın ölümü düşmanımı diriltti
Vicdanımın ölümü gönül gözüm kör etti
Sur dibinde vuruldum şakilerin sesiyle

Terkisinde giderken at yıkıldı ben düştüm
Er yürekli yiğidin ardına yaya düştüm
İradem, ifademle bilmedim niye düştüm
Tükendim nefsimin başıboş hevesiyle

Ölüm kaderden öte bir başında hayatın
Zulüm kederden öte her başında hayatın
İlim dipsiz bir kuyu kör başında hayatın
Neyi ölçtüm bilemem bu hayatın nesiyle

Mermerden kapıları dilim ile yontarım
Susuz kalan kuyuda boş kovayı tartarım
En mukaddes levhayı bir kalemde yırtarım
Yollarım bir kesildi bin bir yüzlü asiyle

Hasan Ulusoy