At Üstünde Şiiri - İlhami Canbolat

Ecdat tarih sahnesinden
Hep atıyla geçmiştir
Kendine yoldaş diye,
Asil atlar seçmiştir...

At üstünde doğmuştur,
Sanki her Türk evladı...
At üstünde boğmuştur,
Fitne ile fesadı...

Yürüdükten hemen sonra
At binmeyi öğrenmiş
Kadın erkek farketmeden
At üstünde eğlenmiş.

Bıyığında teri ile
Kılıçlar kuşanmıstır.
Kadını eri ile,
Gazalar yaşanmıştır..

At Türk'ün kanadıdır,
Rüzgar olup uçurmuş.
At yiğidin muradıdır,
Onunla hayal kurmuş...

Bu asil atlarımız,
Yiğide yaren oldu.
Gelinlik kızlarımız.
At üstünde şen oldu

At ustunde çıkılmış
Her kutlu sefere
Muzaffer atlarimiz
Hz katmistir nefere

Sürünce düşman üstüne,
Korkuldu sesinden.
Fethettiği yurtları
Kurtardı, kafesinden...

Savaşı da barışı da
At üstünde yaşattılar
Zaferin antını da
At üstünde yaptılar.

Atının geçtiği yerde
Ot bitmedi Türklerin,
Türk'e yurt olan yerde
Hükmü geçmez erklerin.

Yiğit ölür, meydan kalır.
At ayrılmaz meydandan,
At ölür, yiğidi yarım kalır.
At yiğide yarendir,
Yiğit yarensiz kalır...