At sırtı hayallerde büyümek

yaşamak böyle miydi çocukken
hayata baktığımız o gözlükler nerde
kim kırdı,kim kapattı o dar penceremizi
at sırtında kurulmuş hayaller nerde
kim alıkoydu bizi rüyalardan kim
hayatla oynamak ne güzeldi
ve hayat oynamaktan ibaretti
oyun oynuyor zannederdim büyükler de
hani insan içinde insanlık nerde

yaşamak böyle miydi çocukken
o pembe perdenin ardında bunlar mı vardı
neden kimse okşamaz saçlarımı artık
bayram şekerlerim vardı ya, hani
paramız yoktu paraya sevdamız da
ne yapmacık gülüşler vardı yüzümüzde
ne riya kokan sözler dilimizde
oysa ne güzeldi hayat evcilik oynarken
ben babam olurdum her defasında
ve büyük olmaya yeltenirdik çocuk aklımızla
ah o büyümek! nasıl da beklerdik onu
büyüdük büyüdük de,beklemezdik bu sonu
ve büyümek bozdu o güzelim oyunu

yaşamak böyle miydi hayal kurarken
kim gem vurdu at sırtı hayallerimize
dündeki yarınlar,yarında dünler nerde
ayrılık mıydı yoksa
her şeyden ve herkesten tek celsede
sana sarılamamak mıydı, sımsıkı
yalnızlığa kök salmak mıydı
menfaat özlü dostlukların bağrında
ya da gülmeyi unutmak mıydı
o çok özendiğimiz büyümek
başımızda işte büyüklüğün mizacı
bir daha çocuk olamamak ne acı
oynanmadı çocukken yazdığım onca sahne
bu muydu büyük olmak
büyümek bu muydu anne

2009, Van, 17 yaşımın şiiri,

19.03.2010- SINIR DERGİSİ