At gözlüğü Şiiri - Kpt Yılmaz Bektaş

Ne kötü şeydir, değil midir şu çaresizlik denen şey
İstemeye istemeye gitmek, kalmak ya da susmak!
Gidememek gidip de dönememek…
Gönlünce olmadıkça hiç bir şey. Bundan fayda ummak!
Dünü çok iyi hatırlamıyorum, hep unutuyorum
Uzun bir yolculuğa çıkmış gibiyim. Hayatım!
Başımıza gelenler, başımızdan geçip gidenler
Çarpıştıklarımız, çatıştıklarımızdan az değil
Kazara rastlaştıklarımızın kaderimiz olması
Sıkı sıkıya sarılmamız, derinden bağlanmamız
Ayrılamayacağımızı sandıklarımızı hatırlamayışımız
Bunların hepsi tesadüf olamazsa hadi planlasana!
Gönlümüzce olmayabilir tüm olup biten olaylar
İçimize hapsolmuş onca ruhun arasında kalmış
Sanki uyanıp uyuduğumuz farklı rüyalar hayatımız…
Ondan gözümüzü açıp her şeye ani saldırışımız
Bile isteye, göz göre göre ve hatta hedefsiz rastgele…
Şu anda yıllar önce durduğumuz aynı noktada
Sadece biz değil bu noktada kim varsa, asırlarca
Yapamayıp yaptığımızı sandıklarımız daha çoksa,
Ya biz aynı bakmıyoruzdur hayata ya da baktıklarımız…
Ondandır İkna etmeye çalışmaktan ikna olamayışımız
Aslında var olduğunu sandığımız varlığımızı imhamızdır
Hep aynı pencereden bakıp diğer göremediklerimizi inkarımız!
Karnını doyurmak ve avlanmak için olduğundan daha fazlası
Merak denilen duygu olmasaydı insanlık hala mağaradaydı.
Ben çitin diğer tarafındaki otlağın tadını çok merak ediyorum
Bir koyun olmasaydım çoktan diğer tarafta da uyanıyordum!

Yılmaz BEKTAŞ