At Gözlerindeki Elem Rengini... Şiiri - ...

Sevgiye ulaşan erdemli yüreklerin birlikteliğindeki coşku dizeleri çok duyarlı ve anlamlı bir tatla ve olabildiğince bir güzellikte sarmış hale hanım, kutlarım. Mutluluklar sizinle olsun!(10on)

sevgide mütekabiliyet esası varsa ve ayrılık uzak tutulursa mutluluktan, elem de keder de gecicidir.

güzel yüreğinize sağlık Hâlenur Hocam, her şiirinizde bir kez daha size hayran kalıyorum.

mutluluk ve huzur daima sizinle olsun.

kucak dolusu sevgi ve selamlarımla.

Ne çok el uzandı, ordan burdan,
Sen bana, ben sana olduk kalkan.
Sevgi yağmurlarıyla yıkadık yaralarımızı,
Sadakâtle sardık, bağladık.
Neler çektik, atlattık ne bâdireler,
Birbirimizin omzunda ağladık...
Bırakmadık hiç ellerimizi,
Seyrettik güzellikleri beraber...

gün olur geriye yaşanan güzellikler ve birde acıların izleri

kutlarım şaiirem sevgilerimle

Sevdanın içinde,vuslat da vardıri hicran da ve sevmek, vuslatın da hicranın da yaşandığı demlerin herbirinde,tek başına bir mutluluktur Halenur Hanım.
Hayat,bir sel gibi,bizi katıp önüne sürüklerken,ne olduğumuzu,nereye sürüklendiğimizi bile bilmeden giderken,sevgi,bizi suyun üzerinde tutan,soluk almamızı sağlayan bir can simidi olur.
Eğer, elimizdn bırakmadan ve değerini bilerek sarılabilirsek ona...

Şiirinizde,bunu başarmış bir yüreğin duyguları vardı.
Hem şiirinizi hem de yaşamın bu çok özel sırrını yakalamış yüreğinizi tam puanla ve saygıyla kutluyorum efendim,
Ünal Beşkese

Ne çok el uzandı, ordan burdan,
Sen bana, ben sana olduk kalkan.
Sevgi yağmurlarıyla yıkadık yaralarımızı,
Sadakâtle sardık, bağladık.
Neler çektik, atlattık ne bâdireler,
Birbirimizin omzunda ağladık...
Bırakmadık hiç ellerimizi,
Seyrettik güzellikleri beraber...

Kimin umurunda,
Ayrılık esse de rüzgârlar?
Ellerimi tut sımsıkı...
At gözlerindeki elem rengini,
Kederi bırak...
Biz istemedikten sonra,
Biliyorum, ayrılık bize çok uzak...
Çoook uzak...



ayyyy çok güzel halenur gerçekten çok güzel....
dayanışma sevgiyle....ve hep ileriye pozitif enerjiyle...harikasın arkadaşım pembe gözlükleri sakın çıkarma gözlerinden ....canımsın benim......

AT GÖZLERİNDEKİ ELEM RENGİNİ...

Sessizlik yağıyor damla damla...
Ayrılık esiyor rüzgârlar.
Ne olur gitme...

Gözlerine elem renginin gölgesi vuruyor istemeden...
Akşamın hüznü gibi koyulaşıyor gitgide renkler...
O yaralı ceylan bakışlarla,
Gözlerime bak,
Kanasın ruhum...
Ellerimi tut, unut herşeyi...

Yüzümüzü güneşe döndük biz çoktan,
Kapatmadık gözlerimizi, direndik.
Kamaştı gözlerimiz birbirimizden...

Mutluyduk, ağladığımız kadar,
Yokluğumuz kadar kavuştu ellerimiz.
Binbir rengine büründük sevginin,
Sevdaydı akan terimiz...
Kanatlandık günler, geceler boyu,
Uçtuk ki, en yücelerde,
Gülümsedik ağlarken,
Düşmüşken binbir derde...

Ne çok el uzandı, ordan burdan,
Sen bana, ben sana olduk kalkan.
Sevgi yağmurlarıyla yıkadık yaralarımızı,
Sadakâtle sardık, bağladık.
Neler çektik, atlattık ne bâdireler,
Birbirimizin omzunda ağladık...
Bırakmadık hiç ellerimizi,
Seyrettik güzellikleri beraber...

Kimin umurunda,
Ayrılık esse de rüzgârlar?
Ellerimi tut sımsıkı...
At gözlerindeki elem rengini,
Kederi bırak...
Biz istemedikten sonra,
Biliyorum, ayrılık bize çok uzak...
Çoook uzak...

Hâlenur Kor

16 Haziran 2010


Sevgili Hale Nur ablam kaleminden cok degerli bir serbest siir okudum mest oldum, en kalbi tebriklerimi sunuyorum...
Güldeste siir grubumda paylasmaktan onur duyorum...Tebrikler ilk tam puanimla listemde...