Dönüşmeliyim Şiiri - Özlem Saba

İtinayla seçilmiş kelimeler,
Git yada kal arasında kararsız,
Cümlelerin bile kafası karışmışken,
Sıkışmış, mora dönüşmüş dudaklarımın,
Ve rengini soğuk bir bakıştan almış,
tenimin
Tuzlu ve metalimsi ıslakla
Düşünmeden,
Bir yıldırım gibi düşmesi hikayeme
Ne büyük bir talihsizlikti...

Ve ne yaparsam yapayım,
Sana olan sonsuz sevgim bile,
Havanın sisli gövdesinden
Güneşi yeniden sürükleyemedi günüme.

Ben de yoruldum!
Ben de yoruldum!
Ben çok yoruldum!
-Beklemekten...

Şimdi dikişsiz bir sevda gerekli bana,
Gökyüzü kadar açık ve hür!
Güvercinlerin kanadına yamanmadan,
Eğreti durmadan üzerinizde!
Koynundayken bile yabancılaşmadan.
Korku odasının figüranları gibi,
Bir sahnede hem başrol, hem de
en korkulanı oynamadan...

Hırpalanmış ruh kokuları gelmeden burnuma,
Düşlerim hala yıkılmadan.
Kontrolsüz doğa şartlarında,
Bir tufana dönüşmeden,
Ezilmeden sert kayalar altında.
Sürekli sağanak yağışlar yemeden.
Her sözümün küfür sayılmadığı,
Her dokunuşumu bir bıkkınlığa dönüştürmeden,
Basınç dolu bir yürekte vurgun yemeden,
Kendi kendimi tarihin gazları arasında zehirlemeden.
Yani senden,
Kurtulmalıyım!

Işığımızı boğup kırılgan renklere dönüştüren sevgilinin ellerinde,
Kasvetli bir tabloya dönüşmeden
Boğazım kurumadan,
İçim sökülmeden
Lirik bir türküye dönüşmeliyim hemen.

-Ki bir kıymeti olsun yazdıklarımın...