Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Dün eşeğe binerken... bugün at’a binmişse,
Sanma ki yükseldi de yukarı taaa yukarı,
Gün gelince o at’dan, aşağı inince de,
Devirir bir vuruşta... onu bir kocakarı!
AH........O EŞEKTEN ATA BİNENLERİN EDASINI BİR GÖRSEN
DÜNÜ UNUTANLAR İŞDE NE DERSİN....KUTLARIM SİZİ
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta