At avrat Şiiri - Sadee Samarata

bi atını

bi avradını aldı yanına

uzun yola çıkarkene...

atı bakırdı.

avradı paslı.

pasını sildi adam.

passız kalınca avrat,

bi çirkin oldu bi çirkin oldu

eline yapışan pasa tükürdü bizimki.

sarıkahve acı geldi.

baktı kendine bir paslı avrat.

yürüdükçe dökülen parçaları

üzerinden çıkan o ağır kokusuz zamanları

aradı gözleri.

ışıl ışıl zamanı.

kıssadan hisse verilen

anıların anımsamalı olanlarında seçti sakladı.