At Şiiri - İbrahim Çelikli

akşam üzerleri
yolma tarlası dönüşü
düz ova yollarında
heybeleri boş su testili
palanlı eşekliler, yayalar
ve sırtları bebekli
emzikli,
boyu yüklü
yoşuk fistanlı analar

bol gömlekli,
boynu mendilli
karayağız delikanlılar
ve altlarında
alev rengi
kuyruğu düğülü atlar,
taylar, güreler, kısraklar
beygirler, kunnacılar, dalaplar

gemleri çekilince yeleleri kabarır
tırıs gidene eşgin gelen yanaşır
rahvan giden atlar “dehhh! ”lenir mahmuzlanır
dörtnala uçan atların
arka ayakları
ön ayaklarını geçer
yürekleri kaldırır nal şakırtıları

doru atlar, kızıl atlar, kır atlar
kiminin ayağı sekili,
kiminin akmalı,
kimisi sakar
soluk-soluğa biner,
terlemiş olurlar
ve yarıştan
asla kopmazlar
başa baş kalırlar

sol eller atları
siyah yelelerinden kavramış
sağ eller sonuna kadar açılmış
ortalığı toz duman,
dörtnala koşan
alev rengi atların,
nal şakırtıları kaplamış
ve dörtnala bir yarış

kiminin gemi kantarması var
kimi eyerli, üzengili, kimisi çıplak
yok ki fark
kuskunlu-kuskunsuz palanlar
paldınlı-paldınsız
herkes muvaffak

hiçbir at tökezlemez,
başını yere sokmaz
hiçbir genç,
kaybettiğini sanmaz
diğerini kıskanmaz