O eski baharlar yok artık,
Mor çiçekler açmıyor yollarda,
Bülbüller şakımıyor ağaçlarda,
Bulutlar uçmuyor dağ başlarında
Çocuklar oynamıyor sokaklarda.
Bir şairin yaşamı,
Marsta ölmeye benzer.
Ne ses, ne gürültü, ne acı
Yerçekimsiz, suskun ve yıldızlı.
Şiir, yırtar yaraları
Kanatır, vurur yüzüne hataları
Ki düşmeyesin sonra, kalkabilesin diye.
Acıların yıldızlara kavuşurken,
Nefesin gökyüzüne tutunur.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!