Asya Bozdağ Şiirleri - Şair Asya Bozdağ

Gecenin ıssızlığı çöktü yine odama
Uzaklardan bir kuş çığlığı edasıyla
Kalemim ağlıyor yine beyaz sayfalarıma
Masum bir bebek saflığıyla
Mutluluğumun yoksulluğu ardında
Çatlayan dudaklarımda sızın

YAŞLI BİR ÇINAR GİBİ
DİKİLDİ KARŞIMDA
SARILDIM...
GÖVDESİNE...
BİR BANA YUMUŞAK GELDİ
ÇEKTİ BENİ KOVUĞUNA.

nedir bu iğrençlik
etrafıma bakakaldım
çivileri ucu ucuna tutuyor
değerler arkasına bakmadan kaçıyor
utanıyorum insanlardan
midem bulanıyor yapılanlardan

Bahar çiçeklerindeki kokunu
Çeksem buramm buramm içime
Boyasam bu dünyayı
Aşkımın tüm renkleriyle
Bir taç yapsam başına...
Birde fal tutsam adına...

Uzaklardaki mor,pembe ışıklar,
Göz kırpıyor odama.
Yağmur...
Toprakta buluyor notalarını.
Uyuşan yüzümün çehresi
Islanıyor şeffaf damlalarla.

Beni gölgeme uçurun

Kimseme değil

Ayaklarım çıplak

Okunmayı bekleyen
Tozlu bir kitap gibi
Karanlık mahsende yıllanan
Üzüm kokan şarap gibi
Keman sesinin tınısında
Bir notaya vuruş gibi

kara sevdamsın
gizemli,yasak,derinlerde saklı
kara sevdam.
tıpkı tozlu bir kitap arasında
kurutulmuş bir gül gibi el değmemiş masum.
korkuyorum sana dokunmaya ve bakmaya

Yine seni içiyorum kadehimde
Yakıyorsun yine geçtiğin yolları
Başım mı dönüyor,
Dünya mı...
Ne fark eder
Ben sende dönüyorum

Serin sularında sürüklendik hayatın
Derin çukurlarından kanayarak çıkardık düzlüklere canları
Yeni umutlarla yelken açtık maviliklerine
Coşarken bembeyaz sayfalarına imza atma sevinciyle
Neden kara döngüleri atamadık uçurumlara.
Mutluluk dikenli yollardan yön gösterirken